วันหนึ่งครูหนุ่มของหมู่ บ้านมาร่ำลานาสรุดดิน บอกว่าจะไปหาความรู้เพิ่ม
เมื่อครูคนนั้นถามว่าคนที่เขาควรแสวงหาและยกย่องให้เป็นครูคือคนจำพวกไหน
นาสรุดดินท่องสุภาษิตที่เขาเคยได้ยินจากคนในตลาดให้ฟัง
คนที่ไม่รู้ และไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้คือคนโง่ จงเลี่ยงเสีย
คนที่ไม่รู้ และรู้ว่าตัวเองไม่รู้คือเด็ก จงสอนเขา
คนที่รู้ แต่ไม่รู้ว่าตัวเองรู้คือคนหลับ จงปลุกเขา
คนที่รู้และรู้ว่าตัวเองรู้คือคนฉลาด จงเดินตามเขา
นาสรุดดินหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อว่า
"แต่เจ้ารู้ไหมว่ามันยากแค่ไหนที่จะแน่ใจว่าใครที่รู้และรู้ว่าตัวเองรู้จริง"
เมื่อครูคนนั้นถามว่าคนที่เขาควรแสวงหาและยกย่องให้เป็นครูคือคนจำพวกไหน
นาสรุดดินท่องสุภาษิตที่เขาเคยได้ยินจากคนในตลาดให้ฟัง
คนที่ไม่รู้ และไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้คือคนโง่ จงเลี่ยงเสีย
คนที่ไม่รู้ และรู้ว่าตัวเองไม่รู้คือเด็ก จงสอนเขา
คนที่รู้ แต่ไม่รู้ว่าตัวเองรู้คือคนหลับ จงปลุกเขา
คนที่รู้และรู้ว่าตัวเองรู้คือคนฉลาด จงเดินตามเขา
นาสรุดดินหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อว่า
"แต่เจ้ารู้ไหมว่ามันยากแค่ไหนที่จะแน่ใจว่าใครที่รู้และรู้ว่าตัวเองรู้จริง"