นัสรูดินบรรทุกองุ่นสองตะกร้าบนหลังลาแล้วพา ไปตลาด กลางทางอากาศร้อนอบอ้าว จึงหยุดพักใต้เงาร่มไม้ ที่นั่นมีคนพักหลายคนก่อนแล้ว คนอื่นก็มีลาบรรทุกองุ่นเช่นเดียวกัน
หลังจากกินอาหารกลางวันอิ่มหนำ พวกเขาต่างก็พล็อยหลับ ครั้นนัสรูดินตื่นขึ้นฉวยองุ่น ในตะกร้าคนอื่นใส่ตะกร้าของตน
ทันใดนั้นชายผู้หนึ่งตื่นขึ้นเห็น “แกกำลังทำอะไรนั่น” เขาถาม
“โอ๊ะ” นัสรูดินตอบ “อย่ายุ่งกะข้า ข้าครึ่งบ้าครึ่งดี แล้วข้ามีงานทำอีกมาก”
“จริงรึ” ชายคนนั้นอุทาน “แล้วงั้นทำไมแกไม่หยิบองุ่นจากตะกร้าแกใส่ตะกร้าคนอื่นบ้างเล่า”
“แกไม่เข้าใจข้า” นัสรูดินตอบ “ก็ข้าบอกแล้วไงว่าข้าครึ่งบ้าครึ่งดี ไม่บ้าทั้งหมด”
หลังจากกินอาหารกลางวันอิ่มหนำ พวกเขาต่างก็พล็อยหลับ ครั้นนัสรูดินตื่นขึ้นฉวยองุ่น ในตะกร้าคนอื่นใส่ตะกร้าของตน
ทันใดนั้นชายผู้หนึ่งตื่นขึ้นเห็น “แกกำลังทำอะไรนั่น” เขาถาม
“โอ๊ะ” นัสรูดินตอบ “อย่ายุ่งกะข้า ข้าครึ่งบ้าครึ่งดี แล้วข้ามีงานทำอีกมาก”
“จริงรึ” ชายคนนั้นอุทาน “แล้วงั้นทำไมแกไม่หยิบองุ่นจากตะกร้าแกใส่ตะกร้าคนอื่นบ้างเล่า”
“แกไม่เข้าใจข้า” นัสรูดินตอบ “ก็ข้าบอกแล้วไงว่าข้าครึ่งบ้าครึ่งดี ไม่บ้าทั้งหมด”